موسیقی ایرانیان:
سومین جشنواره «خانه ساز دهنی» در تاریخ ۴ اسفند ماه سال جاری، در فرهنگسرای اندیشه تهران برگزار گردید.
به گزارش خبرنگار «موسیقی ایرانیان» سومین جشنواره ی «خانه سازدهنی» ، به همت «خانه سازدهنی» و با حمایت آموزشگاه موسیقی «نوای شهر آشوب» و همچنین شرکت «برگمولر آلمان» برگزار گردید.
در یکی از شلوغترین شبهای پایتخت فرهنگسرای اندیشه میزبان جشنواره ای خاص و دیدنی بود. این جشنواره با شکل و شمایلی جدید و البته حرفه ای تر و منظم تر از قبل برگزار گردید. چیزیکه از همان روزهای اول و با اعلام فراخوان عمومی می شد انتظارش را داشت. مثل تمام برنامه های برگزار شده در تهران، شلوغی و ترافیک باعث تاخیر در شروع برنامه گردید و با توجه به همین تاخیر تیم اجرایی مجبور به برگزاری فشرده تر برنامه شد ولی این مشکل چیزی از کیفیت برنامه نکاست.
بخش اول برنامه با تکنوازی ها آغاز و با دوئت ها ادامه پیدا کرد که البته شهرام شادانفر در بیشتر قطعات هنرجویان خودرا با پیانوی زیبایش همراهی میکرد. بعد از سه اجرای نخست توسط سپهر کیا ، پویا محمدی و حامد ثقفی، نوبت به اولین سورپرایز برنامه برای میهمانان رسید. آوین زمانی نسب هنرجوی ۹ ساله شهرام شادانفر با همراهی پیانوی ایشان سه قطعه خاطره انگیز ایرانی و همچنین یک قطعه کلاسیک اجرا نمود که با تشویق ممتد میهمانان همراه شد، این اجرا به گونه ای بود که اگر کسی صحنه را نمیدید باور نمیکرد یک نونهال ۹ ساله اینگونه ساز بنوازد. در ادامه کوینتت سازدهنی متشکل از بردیا فخرآوری ، سپهر کیا ، محمد علیخانی ، امین امیدوار و عرفان نظامی، قطعه ای از «شوستاکوویچ» به نام «والس دوم» را اجرا نمود، سپس نوبت به بخش جنبی جشنواره رسید که در آن دو نفر از برگزیدگان فراخوان عمومی که البته از هنرجویان خانه سازدهنی نبودند بنام های نیما خیراله از اصفهان و احسان مصطفوی از اراک به هنرنمایی پرداختند و بخش نخست به پایان رسید .
با پایان پذیرفتن بخش نخست و چینش صحنه میشد حدس زد که بخش دوم با اجرای ارکستر آغاز خواهد شد و پس از دقایقی نفرات ارکستر خانه سازدهنی تک به تک وارد و در جای خود قرار گرفتند. سپس شهرام شادانفر وارد و ضمن ادای احترام به حضار پشت پیانو قرار گرفت تا ضمن همراهی به رهبری گروه نیز بپردازد و نکته جالب توجه تشویق ممتد حضا ر از لحظه ورود اولین نفر تا شروع نواختن پیانو بود. ارکستر طبق برنامه سه قطعه بسیار زیبا از آلبوم «شازده کوچولو» را آماده کرده بود . شروع کار با قطعه ای رمانتیک بنام «گلستان» بود، سپس قطعه ای ریتمیک بنام «رهایی» و در پایان قطعه ای بنام «دلتنگی» پایان بخش این قسمت از برنامه بود که با توجه به تسلط نوازندگان کاملا قابل درک بود که بر روی این قطعات تمرین و کار بسیاری صورت گرفته است . با خارج شدن ارکستر، برنامه با دوئت ها ادامه پیدا کرد که در این بخش در کنار اجرای الهام زینعلی دوئت سازدهنی- پیانو، توسط فرهاد گودرزی و فریناز مطلق و آهنگ خاطره انگیز «گل گلدون من» توسط محمد علیخانی و شهرام شادانفر بسیار مورد توجه و تشویق حضار قرار گرفت و پایان بخش برنامه نیز اجرای هفتاد نفره از نوازندگان سازدهنی به رهبری وی بود که دو قطعه ی «غوغای ستارگان» و «از سرزمین های شمالی» را اجرا نمودند. نکته قابل توجه این بود که وقتی به ترکیب نوازندگان دقت میشد و شما از هر قشر و سنی نوازنده ای را مشاهده میکردید، به خوبی نشان دهنده ی این مطلب بود که سازدهنی برای همه به چه معنیست.
این جشنواره و وسعت اجراهایش از موزیک فیلم تا قطعات کلاسیک غربی، از قطعات خاطره انگیز ایرانی تا موسیقی کلاسیک ایرانی، به خوبی نشان دهنده ی این مهم بود که که سازدهنی یک اسباب بازی نیست و نیازمند نگاه دقیقتر و حرفه ای تری از سوی جوامع موسیقی می باشد.
