جان پاپر

John Popper

جان پاپر(John Popper)، آهنگ ساز و موزیسین آمریکایی است که در ۲۹ مارس ۱۹۶۷ میلادی به دنیا آمد. شهرت او بیشتر به دلیل نقش اساسی او به عنوان خواننده و نوازنده سازدهنی و گیتار در گروه راک، Blues Traveler به دست آمده است. او بیشتر به عنوان نوازنده ساز دهنی شناخته میشود و کمپانی هوهنر (تولید کننده سازدهنی)، از او به عنوان “هنرمند برجسته” یاد کرده و او را لایق جایزه ایی برای بهترین و موفق ترین نوازنده سازدهنی دانسته است.

اوایل زندگی

جان پاپر در شهر کلیولند واقع در ایالت اوهایو بدنیا آمد. پدر او مهاجری مجارستانی بود که در دهه ۱۹۵۰ از بوداپست فرار کرد. در رابطه با او میدانیم که جان پاپر با دیوید پاپر نسبت خویشاوندی دارد، نوازنده ویولون سلی که بسیاری از تک نوازی هایش برای ویولون سل از بزرگترین و مهمترین کارهای اجرا شده توسط ویولون سل است. همچنین برادر و مادر جان وکیل هستند.
پاپر در شهر استمفورد ایالت کنِتیکِت، و همچنین ایالت های نیویورک و نیوجرسی بزرگ شد. جان در مدرسه Davenport Ridge و دبیرستان کاتولیک استمفورد و دبیرستان پرینستون (نیوجرسی) تحصیل کرد. او درس هایی از پیانو، ویولون سل و گیتار را گذراند ولی هیچکدام از این سازها برای او جاذبه ایی نداشتند و از اینکه مجبور بود این سازها را تمرین کند متنفر بود. او در ابتدا از آنجا که در خود توانایی استفاده از شوخ طبعی برای پیدا کردن دوستان جدید و اجتناب از درگیری را دیده بود، تمایل داشت به یک کمدین تبدیل شود.اما هنگامی که به همراهی یکی از دوستانش آهنگی از گروه The Blues Brothers را اجرا کرد، متوجه شد که تا چه حد از اجرای زنده موسیقی لذت می برد. از همان زمان جان به سازدهنی روی آورد. پاپر در استدیوی Jazz Band در دبیرستان پریستون ترومپت می نواخت و بعد از تک نوازی آهنگ She Blinded Me With Science موفق شد معلمانش را متقاعد سازد که به او اجازه دهند تا به جای ترومپت، سازدهنی بنوازد.
او گروه های راک زیرزمینی بسیاری را با دوستانش در پرینستون ایالت نیوجرسی شکل داد که یکی از آنها در سال ۱۹۸۷ منجر به تشکیل گروه Blues Traveler شد. بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان همه اعضای گروه به نیویورک نقل مکان کردند، جایی که پاپر به همراه دو نفر از اعضای گروه و یکی از دوستان دبیرستانش، کریس بارن (Chris Barron)، در دانشگاه New School for Social Research نام نویسی کرده بودند. پاپر به مدت ۳ سال گروه را همراهی کرد ولی از زمانی که آنها در سال ۱۹۹۰ موفق به امضاء قراردادی برای ضبط شدند، تمام وقت خود را وقف گروه کرد.

حرفه

پاپر عضو موسس گروه Blues Traveler است و به عنوان مرد شماره یک گروه همچنین خواننده و نوازنده اصلی سازدهنی شناخته می شود. او در برخی آهنگ ها نواختن گیتار را به سازدهنی ترجیح می دهد و در اغلب اوقات از گیتار اکوستیک ۱۲ سیمی (۱۲ Strings) خود استفاده می کند. همچنین در بعضی دیگر از آهنگ ها نوازندگی tin whistle(نی لبک) را بر عهده دارد.
به عنوان نمونه ایی از یک آهنگ ساز پرکار، او تدوین تعداد قابل توجهی از ترانه ها و آهنگ های گروه Blues Traveler را بر عهده داشته است. گروه در دهه ۹۰ میلادی به دنبال تورهای بسیار زیادی که در برخی اوقات به ۳۰۰ اجرا در سال می رسید به شهرت رسید و با آلبوم Four که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد در رادیوهای پاپ-راک به موفقیت دست یافت که ظاهر شدن در رسانه ها را برای آنها به ارمغان آورد. جایزه گرمی برای بهترین اجرای راک ۲نفره یا گروهی همراه با آواز در سال ۱۹۹۶ به آهنگ “Run-Around” که توسط پاپر ساخته شده بود تعلق گرفت.

کارهای انفرادی

در سال ۱۹۹۰ پاپر علاوه بر تورهای گروه Blues Traveler کنسرت های تک نوازی گاه و بیگاه خود را آغاز کرد. بسیاری از آهنگ هایی که از کارهای انفرادی پاپر منشاء می گرفت، قسمتی از کارهای گروه Blues Traveler شده است. و در مقابل همین اتفاق نیز برای کارهای گروه Blues Traveler افتاده است.
در سال ۱۹۹۹ پاپر با پشتوانه موفقیت های بزرگ گروه Blues Traveler توانست آلبوم تک نوازی Zygote را روانه بازار کند همچنین تورهایی را برای حمایت از آلبومش به راه انداخت. تهیه کننده آلبوم تری منینگ (Terry Manning) بود. او همچنین توسط دوستانش همیشگی اش دیو آرس (Dave Ares)، کروگی ریکیو ((Crugie Riccio، راب کلورس ( Rob Clores) ونوازنده درام کارتر بیوفورد (( Carter Beauford همراهی می شد. آلبوم کمتر از ۳ ماه بعد از عمل قلب پاپر و فقط چند روز بعد از فوت بابی شان (( Bobby Sheehan، بهترین دوست جان و عضو گروه، منتشر شد. تور بعدی در میانه راه به دلیل فروش کم بلیط لغو شد و مجالی برای پاپر پدید آورد تا به سلامتی اش رسیدگی کند.
پاپر ساخته های مشترکی با تری آناستاسیو، وارن هاین، کریس بارن و جانی لانگ دارد. او همچنین مکررا به عنوان نوازنده میهمان نوازنده های مشهور و گمنام زیادی را همراهی کرده و کارهایی را در سبک های بسیار متنوع اجرا کرده است. پاپر با دیگر گروه های راکی مثل Spin Doctors، Dave Matthews Band، Phishو اخیرا در سال ۲۰۰۹ با گروه The Allman Brothers، همچنین نوازنده های سبک بلوزی مثل اریک کلاپتون و بی.بی.کینگ و آهنگ سازهایی از جمله جیسون مراز و جان میر، نوازنده ساکسیفون کارل دنسون، گروه Culann’s Houndsاز سانفرانسیسکو، همچنین گروه هوی متال متالیکا، راک ۳نفره ZO2 و حتی با سفیر مجارستان در ایالت متحده آمریکا، آندراس سیمونی، اجراهای مشترک داشته است. در سال ۱۹۹۷ در دومین روز کنسرت خیریه Bridge School Benefit گروه راک Smashing Pumpkins را همراهی کرد و اجرای تک نوازی پاپر تحسین بسیاری از تماشاگران را برانگیخت. او همچنین در سال ۱۹۹۱ اجرای مشترکی با گروه راک the Grateful Dead برای تجلیل از بیل گراهام داشت. او در آلبوم گروه Hanson’s که در سال ۲۰۰۰ منتشر شد و This Time Around نام داشت، نوازنده ساز دهنی بود و در آن آلبوم آهنگ های “If Only” و “In The City” را اجرا کرد.

پروژه های جانبی

در سال ۱۹۹۲ پاپر فستیوال HORD را به منظور محلی برای شناساندن موزیسین های مستعد و مستقل راه اندازی کرد که تا سال ۱۹۹۸ به کار خود ادامه داد. پاپر همچنین یکی از اعضای گروه one-time studio بود که اعضای آن توسط نوازنده درام و آهنگ ساز نیویورکی، سولومون دنیرو، در سال ۱۹۹۷ گرد هم جمع شده بودند. از دیگر اعضاء میتوان تری گان، برنی وُرِل، مارک ریبوت و ورنون رِید را نام برد. تنها کار منتشر شده از آنها آلبوم Gimme Gimme تحت نام The Devotees بود. همان کار دوباره توسط دنیرو در سال ۲۰۰۱ بنام Solomon انتشار یافت.
در سال ۱۹۹۸ پاپر به عنوان مرد شماره یک گروه راک Frogwings مطرح شد، که آلبومی با نام Croakin’ at Toad’s را منتشر کردند. این گروه تا سال ۲۰۰۰ به فعالیت خود ادامه داد.
پاپر به تازگی گروه چند سبکی راک،جاز،هیپ هاپی به نام The John Popper Project را با همراهی دی جی لاجیک شکل داده است، آنها در سال ۲۰۰۶ آلبومی را منتشر کردند و هر از چند گاهی اجراهایی را برگزار می کنند. او همچنین در آلبوم Global Noize ساخته مشترک جیسون مایلز و دی جی لاجیک به نوازندگی پرداخته است.
آخرین پروژه جانبی او “John Popper & the Duskray Troubadours” نام دارد که در آن به نواختن موسیقی محلی آمریکایی می پردازد. اولین آلبوم گروه در ماه مارس ۲۰۱۱ منتشر شد و تهیه کنندگی آن را یکی از اعضای گروه به نام جونو مانسون به عهده گرفت. اولین تک آهنگ این گروه به نام “Something Sweet” که توسط مانسون و بروس دونولا نوشته شده هفتم فوریه ۲۰۱۱ در iTunes منتشر شد.

حضور در رسانه و بازیگری

پاپر در یکی از قسمت های سریال کمدی Roseanne به عنوان مهمان برنامه حضور یافت و نقش موزیسینی شبیه خودش را بر عهده گرفت. او همچنین در قسمت ۳۰ام سریال Space Ghost Coast To Coast به عنوان مهمان نقش موسیقیدانی را اجرا کرد. پاپر در برنامه طنز ZRock درتلویزیون IFC به ایفای نقش پرداخت. جان همچنین در سریال ۱۹۹۶ world نیز بازی کرده است. او اولین نقش جدی خود را در سال ۲۰۰۰ در فیلم Just for the Time Being ایفا کرد.
پاپر راوی برخی از پروژه های هنری دوستانش بود که از آن جمله میتوان به فیلم Das Clown اشاره کرد، فیلمی که برنده جایزه فیلم کوتاه در بخش اسلاید شو در فستیوال فیلم Sundance شد. پاپر میزبان سومین جایزه سالانه Jammy در سال ۲۰۰۲ بود. او مهمان موقت شوهای تلویزیونی Howard Stern و Bill Maher بود و با گروه The CBS Orchestra در شوی تلویزیونی The Late Show with David Letterman برنامه اجرا کرد. در سال ۲۰۰۹ او با گروه The Roots در یکی از قسمت های سریال Late Night with Jimmy Fallon اجرا داشت. پاپر همچنین در اول مارس ۲۰۱۱ آهنگ “Something Sweet” را در شوی تلویزیونی “Lopez Tonight” اجرا کرد. او در شمار دیگری از شوهای تلویزیونی حضور داشته است.

زندگی شخصی

از زمان موفقیت گروه Blues Traveler پاپر در مناطق مختلفی از جمله نواحی روستایی پنسیلوانیا و نیواُرلان زندگی کرده و همینک در نزدیکی شهر اسنوهمیش واقع در ایالت واشنگتن سکونت دارد.
پاپر در اکتبر ۱۹۹۲ هنگامی که برای ضبط سومین البوم گروه Blues Traveler به استودیو می رفت دچار سانحه رانندگی با موتورسیکلت شد و این تصادف او را وادرار کرد که به مدت چند ماه از ویلچر استفاده کند ولی با تمام سختی هایی که برایش به وجود آمده بود، همچنان به تورهای خود ادامه داد.
او در سال ۱۹۹۹ دچار حمله قلبی کشنده ایی شد که علت آن پرخوری ناشی از بیماری دیابت بود. پزشکان در مرکز پزشکی Cedars-Sinai عمل آنژیوپلاستی را بر روی او انجام دادند که این عمل زندگی اش را نجات داد. ۹۵ درصد از شریان اصلی قلب او بسته شده بود. بعد از آن پاپر تحت عمل جراحی بای پس گاستریک قرار گرفت او همچنین مقدار معینی از وزن خود را کم کرد. جان بر روی سینه خود عبارت “I Want To Be Brave” به معنی “من می خواهم شجاع باشم” را به صورت برعکس خال کوبی کرده است.

کلکسیون اسلحه

پاپر کلکسیونری به شدت مشتاق برای جمع آوری سلاح است. کلکسیون او شامل سلاح های گرم شمشیرها و همچنین توپی ۱۰ هزار دلاری به جا مانده از جنگ داخلی آمریکا است که هنوز کار می کند. او همچنین به وسایلی که باعث نجات جان افراد می شود، علاقه وافری نشان میدهد. پاپر به تمامی ایالت هایی که در آنها اجازه حمل سلاح وجود دارد سلاح می برد و حتی آنها را بر روی استیج به همراه دارد. در شوی تلویزیونی Daily Show گفت که به دلیل قوانین حمل سلاح نیوجرسی تصمیم به ترک این ایالت گرفته است. او همچنین گفت ۳۲ هکتار از زمین هایش در Bucks County ایالت پنسیلوانیا را به محدوده خصوصی اسلحه آزاد تبدیل کرده است.

مشکلات قانونی

در سال ۲۰۰۳ پاپر به دلیل حمل ماری جوانا دستگیر شد. او همچنین دوباره در ۶ مارس ۲۰۰۷ در نزدیکی شهر ریتزویل ایالت واشنگتن به وسیله گشت ایالتی واشنگتن دستگیر شد. ماشین او به دلیل سرعت غیر مجاز متوقف شد و مقادیر کمی ماری جوانا و تعدادی اسلحه در ماشینش پیدا شد. پاپر همان شب آزاد شد. ماشینش محفظه مخفی داشت که ۴ تفنگ، ۹اسلحه گرم، یک چاقوی ضامن دار،یک سلاح شک الکتریکی،یک ست پنجه بوکس و یک دوربین دید در شب در آن جاسازی شده بود. ماشین او موقتا توقیف شد. از آنجایی که همه سلاح ها ثبت شده بودند و مجوز حمل داشتند، هیچ جریمه ایی برای سلاح ها نپرداخت ولی مجبور به تحویل دادن پنجه بوکس و چاقوی ضامن دار شد. تعهدی نوشته شد به این شرط که اگر در جلسات مشاوره اعتیاد به مدت ۸ ساعت شرکت کند و تا ۱ سال مرتکب تخلفات حمل مواد مخدر نشود، برای حمل ماری جوانا جریمه نمی شود. در آن شب پاپر از سفری که به شهر Austin ایالت تگزاس داشت به واشنگتن بر میگشت. او همچنین علاقه زیادی به گردش در مناطق اسلحه آزاد در طول مسافرت دارد.

ساز

جان پاپر سازدهنی های بلوز Special 20 ساخت کمپانی هوهنر آلمان را بر دیگر مدل ها ترجیح میدهد و آنها را پورشه های سازدهنی لقب داده است. او همچنین درست مثل عضو دیگر گروه جان کینچلا از میکروفون های ساخت کمپانی Shure و آمپلی فایرهای Mesa Boogie استفاده میکند. در ضمن او از سیم های گیتار ساخته شده توسط D’Addario استفاده می کند.
پاپر نوآوری هایی در چگونگی روش حمل سازدهنی بر روی استیج دارد. به دلیل اینکه هر ساز دیاتونیک در یک کلید خاص کوک شده، و او برای اجراهایش نیاز به چندین ساز دهنی دیاتونیک در کلیدهای مختلف داشت، از کمربندی استفاده کرد که در آن جیب های کافی برای نگه داری ساز دهنی در هر ۱۲ کلید وجود داشت. پاپر کمربند را مانند یک قطار فشنگ به گردنش آویزان می کرد. در سال ۲۰۰۲ او استفاده از کمربند را به دلیل کاهش وزن کنار گذاشت و از آن موقع با خود کیف دستی مشکی رنگی را حمل می کند.
پاپر از میکروفون مخصوصی با سوئیچ هایی برای تغییر افکت های صوتی سازدهنی استفاده می کند. چیزی شبیه به پدال افکت گیتار. اوبرای این کار از جیم هندریکس که صدای گیتارش را به گونه ایی که میخواهد تنظیم میکند الهام گرفته است.

آلبوم ها: