نخستین نوازنده ی سازدهنی که آهنگ خود را ضبط نموده است، پیت همپتون، نوازنده ی آفریقایی-آمریکایی متولد سال۱۸۷۱ در کنتاکی بود. او مجموعه ای از  آثار خودرا در بین سالهای ۱۹۰۳ تا ۱۹۱۱ ارائه نمود. اجرای سازدهنی وی در آهنگ  «Dat Mouth Organ coon » که توسط شرکت Edison Cylinder  خلق شد، یکی از موفق ترین آثارش بود، هرچند این آهنگ بعدها توسط چندین شرکت دیگر ارائه شد، ولی در هیچ کدام از آنها آثاری از سازدهنی به گوش نمیرسید! آهنگ در ابتدا با سبک معمول vaudeville آغاز شده و در ادامه همپتون آن را  به تک نوازی سازدهنی تبدیل  می کند.

از میان اولین نوازندگان آفریقایی-آمریکایی هارپ بلوز می توان به  هربرت لئونارد اشاره کرد. وی نوازنده ای تقریبا ناشناخته بود و اولین حضورش را در سال ۱۹۲۴ در آهنگ « My Doggone Lazy Man » کلارا اسمیت تجربه نمود. در آهنگ های بعدی که از وی شنیده شد، می توان دریافت که او با پوزیشن دوم سازدهنی نیز آشنایی داشت.اما اکثر فعالیت های وی در حوزه ی استریت هارپ(پوزیشن اول) بود.

اولین  آهنگی که در پوزیشن دوم سازدهنی با نتهای شکسته و دیگر استایل های سبک بلوز ضبط شده، اثر نوازنده ی سفیدپوستی به نام هنری ویتر بود.

اولین آهنگ که در پوزیشن سوم نواخته شده بود، تقریبا خیلی دیرتر وارد دنیای سازدهنی شد. تا هنگامی که در آهنگی از مادی واترز، به نام «Lonesome Day » که در دسامبر سال ۱۹۵۱  پخش شد در آن لیتل والتر، نت «می» را در «فا دییز» نواخته بود.  پوزیشن های چهارم و پنجم اندکی زودتر در آهنگ های ضبط شده مورد استفاده قرار گرفته بودند. آهنگ« Breathtakin’ Blues » در پوزیشن چهارم اجرا شده است که در سال ۱۹۴۰ ضبط شده و تنها آهنگی می باشد که قبل از جنگ در پوزیشن چهارم نواخته شده بود. وینسلو یرکسا قطعه ای خارج از عرف بلوز از نوازنده ی کانادایی فرانسوی زبان به نام «پیت پره» کشف کرد که گام ها بین فای  ماژور و ر مینور تغییر می کنند.

 از نخستین آهنگ هایی که توسط نوازندگان بلوز هارپ در پوزیشن پنجم اجرا شد،  می توان به «Central Tracks Blues » مک کوی که در سال ۱۹۲۸ منتشر شد، اشاره نمود. وی نت لا را در کلید دوی دییز اجرا می کند.

آهنگی به نام «It’s the best stuff yet» نیز در سالهای قبل از جنگ در پوزیشن پنجم در کلید «می بمل» نواخته شده بود، ولی به نظر می آمد که «ادی مپ» سی دیاتونیک را در پوزیشن پنجم می نوازد. هرچند می توان گفت که در واقع در کلید می اجرا شده و روند ضبط نیز اندکی کند شده است، گرچه با توجه به کیفیت ضبط نمی شود به این فرضیه مطمئن بود.

در یکی از آهنگ های اجرا شده در پوزیشن ششم از دوران قبل از جنگ، «ادی  مپ» به همراهی گیتاریست «کرلی ویور» در آهنگ « No No Blues» که در سال ۱۹۲۹ منتشر شد ،نت E  را در کلید Eb می نوازد. در واقع اینطور به نظر می آید که weaver  از صداگذاری بر روی گیتار در کلید E بهره می گیرد.

پوزیشن دوازدهم اغلب توسط نوازندگان معاصر از جمله هاوارد لوی(که ان را پوزیشن بمل اول می نامد)، ویل اسکارلت، کارلوس د جونکو، چارلی مک کوی  مورد استفاده قرار گرفت.اما هیچ گاه در میان نوازندگان سنتی بلوز جایگاهی نداشت. آهنگی از daddy stovepipe  به نام «Stove Pipe Blues» ، در پوزیشن دوازدهم اجرا شده، وی همچنین چند آهنگ دیگر را نیز در این پوزیشن نواخته است.یک دیگر از آهنگ هایی که در پوزیشن دوازدهم و البته کاملا متفاوت اجرا شده توسط الوین گاترو با همکاری گروه جاز نیواورلآن در مارس سال ۱۹۲۷ به ثبت رسیده است.«Ain’t Love Grand » در کلید می بمل با استفاده از سی بمل نواخته شده است.